Ben en çok insanlardan alnımda koyu leke
Kekre baharlar içre Alsancak’ta gemiler
Yumşacık kaldırımlar adımlarım kekeme
Boynunda kokularla yağarken ikindiler
Ben İzmir’de Kordon’da buz gibi banklarda yas
Gümüş savuran rüzgâr çarşı kafe yirmi beş
Çat kapı orda burda ne alfabe ne niyaz
Haki eğnimde atlet ter tutan öbür kardeş
Gecede ağır tütün asfaltta tuzsuz mendil
Otogar yalnızlığıma havlayan birkaç köpek
Hem sağır sarkaç gibi kuyularda taşa sert
Hem bitişik yazılarda inim inim inlemek
Mektupsuz fiillerim siftah olmuş yalama
Ne uzakta bağ evi ne saçında şarkısı
Şaşı baktıkça berrak mahsusçuktan harita
Şimdi çok mu mutlu ne cılız değil yankısı
Ben de ordaydım orda deniz yüklü gemiler
Savrulan başakların yaza kattığı telaş
Parklarda yolun sesi davetsiz arabeskler
Belki biraz soğuk kan belli ki biraz yavaş
Isıtmış kedileri salya sümük çığlığı
Biraz daha yakından bileğinde balkonlar
Sehpada küllü tabla yatağında sandığı
Yıldan yıla yılanlar yıldan yıla yılanlar
Kasım - 2009
Yedi İklim - Kasım 2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder