eski arkadaşım âdem

Uzak abaları hatırlıyorum
deniz işlemezdi tenlerimize
ziftli tahta parçaları bir arık
şimdi kanıyorum her birimize

bir şey refikaydı iğde mukaddes
öğlen dupduruydu astığın yerde
bana bir gönüldür evet sen verdin
önceki önceki önceki nerde

bugün bu gözümü oydum az kalsın
çok şey kapattılar kafamda poşet
on bir yıl uyudum tuz yalamadan
uyandım ayıldım yekindim dehşet

en çok onlarını ben kadınların
güllü tepsilerde meryemi sevdim
eski şeyler işte hep şıkır şıkır
akan sular için bile bir şeydim

kabrinde yatarlar uzun ve sessiz 
avuç içlerimde çizik yüzleri
yanım yörem hem ziyade ciğerim
çekip omuzuyla sarp öküzleri

bugün ben bunları hatırlıyorum
yağmurun deldiği üç parça şiir
üç dilim portakal gibi ağzımda 
tutuyorum fakat Âdem bu nedir?

SÜLEYMAN ÇOBANOĞLU