köpük

Bir şehir gider durur bir yerlere acı yağar
Ateşlenerek bir namludan fışkıran

Aydan ve akşamdan ötede kuru bir dal gibi

Bir boğmaca boğar durur

Aşk bir yerlerden gelir mevsimlik göç gibi

Boğaz kurutan  düşman uyutan sulardan

Mavi masa yemek kokuları  nişan yüzüğü

Bacalardan  tüter dünyaya

İnsanlar gelip gider ayaküstü

Ayaklarıyla bir nehirden gelinlik biçerler

Köpük köpük biraz kanser biraz da

Yüklüce gözyaşı çıkarırlar derinden

Kendilerinden bir tatlı sunarlar kendilerine

Asma kilit üstüne işlenmiş tarih

Altında nedim’den bir katre zevk

Helva sohbetinden bahar gezmelerinden kalan

Falan aydan kalan hatıra tablolar  biblolar

Canlı  model resimleri insan  küpürleri

Yüksek akçedir zaman mısır çarşısında

Kaleler tahtadan yontulmuş birer heykel

Ekşitirler suratlarını deniz mavisine

Kara libaslarıyla kasımpatılar yanmış gelincikler

Rüyasını  hatırlarken kim demiş ‘aşk onulmaz yaradır’

Süt tozundan başka nedir konuşmak nefes almak

Tırnak yemek için ne beklenmelidir

Caddeler insan ağırlığını öksürürken

Gizini kaybeden bir hayatta bayat ekmekle baharatlı suda

Kırmızı  biberler dudak kıvrımları biraz da

Deprem artığı manzara  yeminler kahkahalar vesaire


adem yazıcı