son cemrelerin dansa kaldırdığı
ablaların için uzaktan sevinişini
bir portakal trenini alkışlar bir çocuk
bunu hatırlar şimdi görenler seni
bunu hatırlar görenler şimdi seni
bende hatırlarım ama usul usul
tok atlar otlakta gibi, akşama daha çok var gibi
sonra unuturum bunu, başka şeyleri unuturum
anılar gömülüdür zaten ben bir daha gömerim
çocuk olmuşum, hasta olmuşum, deniz olmuşum
yalnız bir sincabım belki
gömdüğü cevizlerine küsen
biz ayrılalım: sen kuzeye git
atımı seninle paylaşırım eğer istersen
meyve al yanına biraz su ve kibrit
bir şarkı için beklettiğimiz kanı,
yıkadığımız sesi ama unutma.
Ahmet Murat
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder