yalnız

Kalbim, seninle bir gün yalnız kalacağız,
Şu daha birkaç yıllık mihnetin sonunda,
Bir dere kenarında, çimenler koynunda,
Seninle hayallere, yalnız dalacağız.

Kalbim, sen çocuk kaldın, tanımadın kini.
Memnun olacağım senden bir baba kadar.
Derken, ürperecek bir rüzgârla kavaklar,
Seher! Dinliyeceğiz, sonsuz, musikini...

Ziya Osman Saba

1939